زخم بسته را چطور درمان کنیم؟

در این مقاله به درمان زخم بسته میپردازیم. طیق گزارشات کارشناسان کلینیک زخم فرسام به طور کلی، زخم ها می توانند باز یا بسته باشند. در زخم های باز، پوست باز شده و بافت زیرین در معرض محیط خارج قرار می گیرد. در زخم های بسته، پوست دست نخورده است و بافت زیرین مستقیماً در معرض دنیای خارج قرار نمی گیرد.

علل و علائم زخم بسته

زخم های بسته شده معمولاً به دلیل ضربه مستقیم و بی حسی است که هنگام زمین خوردن یا تصادفات رانندگی ایجاد می شود. حتی اگر پوست دست نخورده باشد، آسیب می تواند به بافتهای زیرین، اندام های داخلی و استخوان ها برسد. زخم های له شده گاهی اوقات می تواند در اثر سقوط شدید اجسام ایجاد شود، مثلا ممکن است در یک حادثه رانندگی یا در حال فروریختن ساختمان اتفاق بیفتد.

انواع زخم بسته

انواع عمده زخم های بسته عبارتند از:

کوفتگی:

این یک نوع آسیب دیدگی است، که در آن یک ضربه مستقیم می تواند به رگهای خونی کوچک و مویرگ ها، عضلات و بافت زیرین، و همچنین اندام های داخلی و در برخی موارد استخوان آسیب برساند. کوفتگی ها به صورت کبودی دردناک همراه با تغییر رنگ قرمز تا مایل به آبی است که در ناحیه آسیب دیده پوست گسترش می یابد.

هماتوم:

این موارد شامل هرگونه صدمه ای است که به رگهای خونی کوچک و مویرگها آسیب می رساند و در نتیجه در یک فضای محدود خون جمع می شود. هماتوم ها معمولاً به صورت ضایعه ای مانند لاستیک دردناک و اسفنجی ظاهر می شوند. هماتوم می تواند کوچک یا بزرگ، در اعماق بدن یا دقیقاً در زیر پوست باشد. بستگی به شدت و محل ضربه دارد.

آسیب های له شده:

اینها معمولاً در اثر فشار خارجی زیاد ایجاد میشوند که قسمتی از بدن را بین دو سطح فشرده می کند. درجه آسیب و درد بسته به محل، اندازه، مدت زمان و قدرت ضربه می تواند از یک کبودی جزئی تا تخریب کامل ناحیه خرد شده بدن باشد.

عوارض عدم درمان زخم بسته

اگر درمان زخم بسته به سرعت انجام نشود این زخم ها میتوانند در اثر خونریزی شدید موجب، کبودی های بزرگ، آسیب عصبی، شکستگی استخوان و آسیب اندام داخلی شوند. با این حال، جدی ترین عارضه زخم های بسته به عنوان سندرم کمپارتمان شناخته می شود. این سندرم اندام تحتانی و یا فوقانی (به خصوص پاها و بازوها) را درگیر می کند، جایی که آسیب باعث تورم و افزایش فشار در فاسیای عضلات، اعصاب و رگ های خونی آن ناحیه می شود. افزایش فشار می تواند خون رسانی به اندام آسیب دیده را مسدود کرده و باعث آسیب شدید عضلات و اعصاب شود. این آسیب می تواند دائمی باشد، و منجر به از دست دادن عملکرد اندام شود، و ممکن است موجب قطع عضو شود.

درمان های  زخم بسته

در درمان زخم های بسته، هدف اصلی درمان کنترل درد، و حداقل نگه داشتن خونریزی و التهاب است. این کار با استفاده از کیسه های یخ، بانداژ ، ارتفاع و بی حرکتی اندام یا ناحیه آسیب دیده انجام می شود. با این حال، در موارد سندرم کوپارتمان، پزشک می تواند برای کاهش فشار ، جراحی های خطی از طریق فاشیا انجام دهد. زخم معمولاً به مدت دو تا سه روز در حالی که با یک باند استریل پانسمان شده است باز می ماند تا تورم فروکش کند و از جمع شدن فشار بیشتر جلوگیری کند.

در صورت شک به شکستگی استخوان می توان از تصویر اشعه ایکس استفاده کرد. شکستگی به طور کلی نیاز به آتل دارد. در موارد ضربه شدید، ممکن است از اشکال دیگر تصویربرداری استفاده شود. این موارد شامل سونوگرافی ، سی تی اسکن و MRI است که می تواند آسیب عضو و خونریزی داخلی را تشخیص دهد. پماد موضعی آنتی بیوتیک ممکن است به صورت موضعی روی زخم ها در موارد پارگی پوست و سایش استفاده شود.

برای بی حرکتی اندام یا ناحیه آسیب دیده ممکن است استفاده از عصا و سایر وسایل کمکی برای راه رفتن تجویز شود. این موارد می تواند به ویژه برای آسیب دیدگی در نواحی تحمل وزن مفید باشد، تا از آسیب بیشتر، افزایش درد و کندی بهبودی جلوگیری کند. تزریق کزاز، مسکن و داروهای ضد التهاب نیز می تواند مفید باشد.