اوزون تراپی یا هیدروتراپی در درمان زخمها
Ozonomatic spa System یک دستگاه دیجیتال است که با تولید مخلوطی از اوزون و هوا در آب بهترین شرایط را جهت شستشوی زخمها ایجاد می کند.
این دستگاه با استفاده از تکنولوژی بالای خود ضمن ایجاد ایمنی کامل این امکان را فراهم می سازد تا بتوان از خاصیت ضد عفونی کنندگی و درمانی اوزن بهره برد. علاوه بر آن خاصیت هیدرو ماساژ ایجاد شده به افزایش خونرسانی اندام و ایجاد راحتی بیمار کمک می کند.
اوزون درمانی برای طیف وسیعی از اختلالات از دیابت گرفته تا آرتریت روماتوئید و از بیماری آلزایمر گرفته تا HIV انجام می شود. اگرچه مطالعات اخیر مکانیسم عملکرد ازن را برجسته می کند، اما استفاده نادرست و سمیت اوزون درمانی هنوز نگران کننده است. اوزون یک گاز واکنشی است و اگر در دوزهای درمانی استفاده نشود ممکن است سمی باشد. ازن درمانی در پزشکی از مخلوط گازی ازن و اکسیژن استفاده می کند که هرگز کمتر از 95٪ اکسیژن ندارد. چندین راه استفاده اوزون وجود دارد. این موارد شامل اتوهموتراپی، تزریق عضلانی، داخل مفصلی و پاراورتبربرال، تزریقات مقعدی یا واژن و استفاده اوزون به صورت موضعی است.
هیدورتراپی در درمان زخم
تعدادی از مطالعات نشان می دهد که اوزون درمانی ممکن است در درمان زخم های مزمن نقش داشته باشد. مارتینز-سانچز و همکاران از سه راه مختلف استفاده از اوزون به طور همزمان در بیماران دیابتی با زخم های مزمن استفاده کردند و نتایج را با گروه کنترل همسان مقایسه کردند.
بیمارانی که در گروه اوزون درمانی بودند با استفاده از تزریق ازن مقعدی، ازن موضعی و پانسمان زخم با روغن آفتابگردان ازن دار تحت درمان قرار گرفتند. اگرچه تعداد بیماران با بهبودی کامل در هر دو گروه مشابه بود، اما ازن درمانی میزان بهبودی زخم ها را افزایش داده و مدت بستری شدن را در بیمارستان کاهش می دهد.
واینستین و همکاران علاوه بر درمان استاندارد در زخم های دیابتی، اوزون درمانی موضعی نیز استفاده کردند. و طبق تجزیه و تحلیل انجام شده، ازن درمانی موضعی هنگامی که به درمان متداول در زخم های دیابتی اضافه شود، فواید بالینی دارد.
برای درمان زخم زودتر به پزشک مراجعه کنید
با این حال ، درمان زخم های مشكل همراه با بیماری های متعدد، که شامل اکثر مراجعین به کلینیکهای زخم می شوند، یك چالش درمانی قابل توجه است و نیاز به یك رویكرد چند رشته ای دارد.
استاندارد مراقبت برای درمان زخم های مزمن کاملاً اثبات شده است و درمان زودرس و مناسب سنگ بنای درمان است زیرا حتی زخم های سطحی نیز ممکن است به مرور زمان به بافت های زیرپوستی، عضلات، تاندون ها یا استخوان ها پیشرفت کنند.
تمرکز روی اصطلاحاً “روشهای ترمیم پیشرفته زخم” ممکن است گاهی منجر به نادیده انگاشتن اصول مراقبت از زخم شود، و از این رو ممکن است منجر به زخم های صعب العلاج شود که در نهایت ممکن است به قطع پا احتیاج داشته باشد.
هنگامی که سیاست های جامع مدیریت مراقبت از زخم با هدف قرار دادن عوامل اساسی اعمال شود، همه زخم ها به خوبی پاسخ داده و گام قابل توجهی به سمت بهبودی برداشته خواهد شد. و جامعه از نتایج درخشان این درمانها بهرمند شده و هزینه های عمومی بهداشت و درمان در جامعه کاهش می یابد.