درمان زخم باز عفونی

برای درمان زخم باز عفونی این مقاله کلینیک زخم فرسام را مطالعه کنید تا با روشهای مختلف آن آشنا شوید. عفونت زخم زمانی رخ می دهد که میکروارگانیسمهایی مانند باکتری در پوست آسیب دیده زخم رشد کنند. علائم میتواند شامل افزایش درد، تورم و قرمزی باشد. عفونت های شدیدتر ممکن است باعث تهوع، لرز یا تب شوند.

یک فرد ممکن است بتواند عفونت های جزئی زخم را در خانه درمان کند. با این حال، افراد مبتلا به عفونت زخم شدیدتر یا مداوم باید به دنبال مراقبت های پزشکی باشند. در این مقاله نحوه پیشگیری، تشخیص و درمان زخم عفونی را شرح می دهیم. ما همچنین عوامل خطر، عوارض، زمان مراجعه به پزشک و درمان پزشکی را توضیح می دهیم.

نحوه تشخیص عفونت زخم

افراد معمولاً میتوانند با خیال راحت زخم های کوچک مانند بریدگی ها و خراش های جزئی را در خانه درمان کنند. با مراقبت مناسب، بیشتر زخم های کوچک به تدریج بهبود می یابند. با این حال، اگر زخم عفونی شود، به جای بهتر شدن، می تواند بدتر شود. هر گونه درد، قرمزی و تورم معمولاً شدت بیشتری خواهد داشت.

علائم زخم عفونی

عفونت زخم همچنین می تواند منجر به علائم دیگری شود، مانند:

• پوست گرم اطراف زخم
• ترشحات زرد یا سبز از زخم
• زخم بوی نامطبوع می دهد
• رگه های قرمز روی پوست اطراف زخم
• تب و لرز
• درد
• حالت تهوع
• استفراغ

درمان زخم های عفونی در خانه

افراد مبتلا به عفونت خفیف یک زخم کوچک ممکن است بتوانند درمان زخم را در خانه انجام دهند. با این حال، عفونت‌های زخم شدیدتر به مراقبت فوری پزشکی نیاز دارند، به‌ویژه آنهایی که همراه با علائم دیگر مانند تب، احساس ناخوشی یا ترشح و رگه‌های قرمز.

برای درمان زخم باز عفونی در خانه، مراحل زیر را انجام دهید:

• قبل از شروع، مطمئن شوید که تمام تجهیزات لازم تمیز هستند. به عنوان مثال، در صورت استفاده از موچین، ابتدا آن را با الکل تمیز کنید.
• دست ها را کاملا با آب گرم و صابون بشویید، سپس آن ها را خشک کنید.
• برش یا خراش را با ریختن آب گرم روی آن به مدت چند دقیقه تمیز کنید. از آب گرم و صابون برای تمیز کردن پوست اطراف استفاده کنید، اما از قرار دادن صابون درون زخم خودداری کنید.
• اطمینان حاصل کنید که هیچ کثیفی یا جسم خارجی مانند شیشه یا شن در زخم وجود ندارد. برای از بین بردن مواد زائد، یا از موچین استفاده کنید یا با احتیاط و به آرامی زخم را با یک پارچه نرم و مرطوب پاک کنید.
• در صورت تمایل، یک لایه نازک از پماد ضد عفونی کننده را روی برش یا خراش بمالید.
• قبل از پوشاندن آن با گاز یا بانداژ، اجازه دهید پوست در هوا خشک شود. معمولاً نیازی به پوشاندن بریدگی ها و خراش های جزئی نیست.

سایر نکات برای درمان زخم در خانه عبارتند از:

• پانسمان زخم را حداقل یک بار در روز عوض کنید. اگر مرطوب یا کثیف شد بلافاصله آن را تعویض کنید.
• هر روز زخم را به آرامی بشویید.
• از استفاده از پراکسید هیدروژن یا بتادین روی زخم خودداری کنید زیرا ممکن است در برخی افراد باعث تحریک پوست شود. اگر سایر پمادهای ضد عفونی کننده باعث تحریک پوست می شوند، استفاده نکنید.
• پوست یا دلمه را از روی زخم برندارید زیرا می تواند منجر به کند شدن روند بهبودی زخم و افزایش خطر عفونت شود.
• اگر زخم طی 1 تا 2 روز علائم بهبودی نشان نداد، به پزشک مراجعه کنید.

چگونه از عفونت زخم جلوگیری کنیم

• برای جلوگیری از عفونت، فرد باید بلافاصله زخم را بشوید.
• تمیز کردن و محافظت از زخم می تواند خطر عفونت را کاهش دهد. پس از ایجاد یک بریدگی یا خراش جزئی، باید:
• زخم را بلافاصله با ریختن آب تمیز روی آن به مدت چند دقیقه بشویید. سپس پوست اطراف زخم را با آب گرم و صابون تمیز کنید. اگر امکان استفاده از آب تمیز وجود ندارد، زخم را با دستمال مرطوب الکلی تمیز کنید.
• اجازه دهید پوست در هوا خشک شود.
• یک پماد ضد عفونی کننده روی زخم بمالید.
• زخم را با گاز یا پانسمان مناسب دیگری پانسمان کنید.
• افرادی که زخم های بزرگتر دارند یا خونریزی بیش از حد دارند به درمان پزشکی نیاز دارند. یک متخصص مراقبت های بهداشتی می تواند زخم را برای جلوگیری از عفونت و سایر عوارض درمان کند.

افرادی که توسط حیوان گاز گرفته شده اند یا زخم ناشی از اشیای کثیف یا زنگ زده دارند ممکن است در معرض خطر کزاز باشند و همچنین باید به دنبال مراقبت های پزشکی باشند. در این موارد به مراکز مراقبت های بهداشتی مراجعه کنید تا علاوه بر درمان زخم، در صورت لزوم برای محافظت در برابر عفونت کزاز به فرد واکسن بزنند.

کزاز یک بیماری بالقوه کشنده است که زمانی رخ می دهد که باکتری های خاصی وارد بدن می شوند و سمومی را آزاد می کنند که بر اعصاب تأثیر می گذارد. علائم کزاز می تواند شامل اسپاسم عضلانی دردناک، قفل شدن فک و تب باشد.

عوامل خطر زخم عفونی

بریدگی ها، سایش ها و سایر صدمات پوستی زمانی که باکتری ها وارد زخم می شوند و شروع به تکثیر می کنند می توانند عفونی شوند. این باکتری ها ممکن است از پوست اطراف، محیط خارجی یا جسمی که باعث آسیب شده است باشند.

تمیز کردن و محافظت مناسب زخم برای کاهش خطر عفونت بسیار مهم است.

خطر عفونت زخم بیشتر است اگر:

• زخم بزرگ، عمیق یا دارای لبه دندانه دار باشد
• خاک یا ذرات خارجی وارد زخم شده باشد
• علت زخم گاز گرفتن حیوان یا شخص دیگری باشد
• علت زخم جراحت ناشی از یک شی کثیف، زنگ زده یا آلوده باشد

تشدید عفونت زخم

برخی از شرایط بهداشتی و عوامل محیطی نیز می توانند خطر عفونت را افزایش دهند. این شرایط شامل:

• دیابت
• گردش خون ضعیف
• سیستم ایمنی ضعیف، مانند افراد مبتلا به HIV یا کسانی که داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی مصرف می کنند
• به عنوان مثال، عدم تحرک در افرادی که بیشتر وقت خود را در رختخواب می گذرانند
• افزایش سن – افراد مسن بیشتر در معرض خطر عفونت زخم هستند
• کمبود مواد مغذی و ویتامین

به ندرت، زخم های جراحی عفونی می شوند. بر اساس منبع معتبر مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، بین سال‌های 2006 تا 2008، حدود 1.9 درصد از زخم‌های جراحی در افرادی که در ایالات متحده عمل کرده اند، عفونی شده اند.

عوارض

اگر عفونت زخم درمان نشود، می تواند به سایر قسمت های بدن سرایت کند که ممکن است منجر به عوارض جدی شود، از جمله:

• سلولیت و عفونت لایه‌ها و بافت‌های عمیق‌تر پوست که می‌تواند باعث تورم، قرمزی و درد در ناحیه آسیب‌دیده شود. علائم دیگر می تواند شامل تب، سرگیجه و حالت تهوع و استفراغ باشد.
• استئومیلیت، عفونت باکتریایی استخوان است و علائم آن شامل درد، قرمزی و تورم در اطراف ناحیه عفونی است. خستگی و تب علائم دیگری هستند که ممکن است مبتلایان به استئومیلیت را تحت تاثیر قرار دهند.
• سپسیس یک واکنش ایمنی شدید است که گاهی اوقات ممکن است با ورود عفونت به جریان خون رخ دهد. سپسیس می تواند منجر به نارسایی ارگان های متعدد شود و تهدید کننده زندگی است. طبق گزارش CDC، سالانه نزدیک به 270000 نفر در ایالات متحده به دلیل سپسیس جان خود را از دست می دهند.
• فاشئیت نکروزان یک بیماری نادر است که زمانی رخ می دهد که عفونت باکتریایی به بافتی به نام پوشش فاسیال که در اعماق زیر پوست قرار دارد گسترش یابد. فاسیای نکروزان یک اورژانس پزشکی است که باعث آسیب بافت و درد شدید می شود و می تواند در سراسر بدن پخش شود.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

فردی که زخم دارد باید به دنبال مراقبت های پزشکی باشد اگر:

زخم بزرگ، عمیق یا دارای لبه های دندانه دار است.

لبه های زخم به هم نمی رسند.

علائم عفونت مانند تب، افزایش درد یا قرمزی، یا ترشح از زخم وجود دارد.

نمی توان زخم را به درستی تمیز کرد یا تمام اجسام خارجی مانند شیشه یا سنگ ریزه را خارج کرد.

علت زخم نیش یا جراحت ناشی از یک شی کثیف، زنگ زده یا آلوده باشد.

خونریزی شدید از زخم وجود دارد و با فشار خونریزی متوقف نمی شود، فوراً به مرکز پزشکی مراجعه کنید.

درمان پزشکی

• پزشکان می توانند عفونت باکتریایی را با آنتی بیوتیک درمان کنند. برای درمان کامل عفونت و جلوگیری از مقاوم شدن باکتری ها به دارو، مهم است که فرد دوره مصرف آنتی بیوتیک را کامل کند.

• علاوه بر تمیز کردن، برخی از زخم ها ممکن است نیاز به درمان بیشتری داشته باشند. برای مثال، اگر بریدگی بزرگ یا عمیق باشد، ممکن است پزشک یا پرستار مجبور باشد برای بستن آن از بخیه استفاده کند. آنها اغلب می توانند برش های کوچکتر را با چسب پزشکی یا باند ببندند.
• اگر زخم حاوی بافت مرده یا آلوده باشد، پزشک ممکن است این بافت را با روشی به نام دبریدمان خارج کند. دبریدمان باعث بهبودی می شود و از گسترش عفونت جلوگیری می کند.
• اگر علت زخم نیش یا آسیب ناشی از یک جسم کثیف یا زنگ زده باشد، ممکن است فرد نیاز به تزریق واکسن کزاز داشته باشد.

منبع معتبر CDCT توصیه می کند که بزرگسالان هر 10 سال یک بار واکسن تقویت کننده کزاز دریافت کنند تا از آنها در برابر عفونت کزاز محافظت شود. با این حال، برای انواع خاصی از زخم، پزشک ممکن است واکسن کزاز را برای افرادی که در 5 سال گذشته تزریق نکرده اند تجویز کند.

خلاصه

اگر باکتری وارد زخم شود و در داخل زخم تکثیر یابد، عفونت زخم ممکن است رخ دهد. تمیز کردن و پانسمان فوری بریدگی ها، پارگی ها و سایر زخم های کوچک بهترین راه برای جلوگیری از عفونت است. با این حال، افرادی که زخم‌های بزرگ‌تر، عمیق‌تر یا جدی‌تر دارند، باید از یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی آموزش دیده برای درمان این آسیب ها استفاده کنند.

علائم و نشانه های عفونت زخم می تواند شامل افزایش درد، تورم و قرمزی در اطراف ناحیه آسیب دیده باشد. اگرچه ممکن است بتوان عفونت های خفیف و زخم های کوچک را در خانه درمان کرد، اما عفونت های شدید زخم نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارند، به ویژه آنهایی که همراه با تب، احساس ناخوشی یا ترشح باشند.