علت دیر خوب شدن زخم

علت دیر خوب شدن زخم سوال بسیاری از مراجعین به کلینیک زخم فرسام در کرج میباشد. برای پاسخ به این پرسش بر آن شدیم تا این مطلب را آماده کنیم. شناخت کامل آناتومی و فیزیولوژی پوست، مراحل فرآیند ترمیم، انواع زخمها و روشهای درمان زخم برای شناخت عواملی که ممکن است ترمیم زخم به تأخیر اندازند ضروری است.

عواملی که باعث میشود زخمها دیر خوب میشوند؟

هر یک از ملاحظات ذکر شده نقشی اساسی در ارزیابی و مدیریت زخم های مختلف دارد. در این مقاله، عوامل مختلفی را که ممکن است بهبودی موضعی و سیستمیک را به تأخیر انداخته یا مانع آن شوند، بررسی میکنیم.

ترمیم زخم می تواند به دلیل عواملی که در محل خود زخم وجود دارد، از جمله خشک شدن، عفونت یا وجود باکتری غیرطبیعی، پیری، نکروز، فشار، ضربه و ورم به تأخیر بیفتد.

خشکی بستر زخم

یک محیط مرطوب باعث می شود زخم ها سریعتر و با درد کمتری نسبت به یک محیط خشک، که در آن سلول ها معمولاً کم آب می شوند و از بین می روند، ترمیم شوند. این موضوع باعث پوسته پوسته شدن محل زخم شده که مانع ترمیم می شود. اگر زخم با پانسمان نگهدارنده رطوبت هیدراته نگه داشته شود، مهاجرت سلول های اپیدرمی افزایش یافته و باعث افزایش اپیتلیالیزاسیون می شود.

عفونت یا وجود باکتری غیرطبیعی

نشانه های بالینی وجود عفونت شامل وجود ترشحات چرکی یا اگزودا، سفت شدن ناحیه زخم، اریتم، تب، به تاخیر افتادن ترمیم زخم و بوی بد می تواند باشد.

میتوان به وسیله انجام کشت از ناحیه زخم باکتری های متخلف موجود در ناحیه زخم را شناسایی نموده و آنتی بیوتیک درمانی مناسب را بر اساس آن انتخاب نمود. در صورتی که زخم بیمار بهبود نمیابد، بیمار باید از نظر علائم استئومیلیت ارزیابی شود. هرگونه کشت غیرطبیعی یا سایر نتایج آزمایشات باید به پزشک گزارش شود تا آنتی بیوتیک های مناسب برای درمان عفونت تجویز شود.

بی اختیاری علت دیر خوب شدن زخمهای تحتانی

بی اختیاری ادرار و مدفوع میتواند به یکپارچگی پوست صدمه وارد آورد. آموزش مراقبت از پوست به مراقبان بیمار برای موفقیت در مدیریت پوست و زخم ضروری است.

بافت نکروز

وجود بافت نکروز می تواند بهبودی را به تأخیر بیندازد. اسلاف و نکروز دو نوع بافت مرده هستند که ممکن است در زخم ظاهر شوند. اسلاف بافت نکروزه ای مرطوب، سست و رشته ای است که به طور معمول زرد است و نکروز که به صورت بافتی خشک، ضخیم و چرمی به نظر می رسد ممکن است سیاه باشد. در بیشتر موارد، قبل از ترمیم و بهبودی، باید بافت نکروزه برداشته شود.

فشار

وقتی فشار در محل زخم زیاد یا پایدار باشد، ممکن است خون رسانی به شبکه مویرگی مختل شود. این مانع جریان خون در بافت اطراف می شود و بهبودی را به تأخیر می اندازد.

تروما و ادم

زخم ها به آهستگی بهبود می یابند و ممکن است در محیطی که مرتباً دچار آسیب دیدگی شده یا از طریق خون به دلیل ادم از خون رسانی موضعی محروم می شوند، اصلاً بهبود نیابند.

بهبود زخم می تواند به دلیل عوامل سیستمیکی که ارتباط مستقیمی با آن دارند، به تأخیر بیفتد. این موارد شامل سن ، نوع بدن ، بیماری مزمن ، سرکوب سیستم ایمنی ، وضعیت تغذیه ای ، پرتودرمانی و نارسایی عروقی است.

سن

زخم در بیماران مسن تر ممکن است با سرعت کمتری نسبت به بیماران جوان ترمیم شود ، این امر عمدتاً به دلیل بیماری های همراهی است که با افزایش سن برای فرد اتفاق می افتد. بیماران مسن ممکن است مصرف غذایی ناکافی، پاسخهای هورمونی تغییر یافته ، هیدراتاسیون ضعیف و مشکلات سیستم ایمنی، گردش خون و تنفسی داشته باشند، هر یک از این موارد می تواند خطر صدمه به پوست را افزایش داده و بهبود زخم را به تأخیر بیندازد.

نوع بدن

نوع بدن ممکن است در ترمیم زخم نیز تأثیر بگذارد. به عنوان مثال ، یک بیمار چاق ممکن است به دلیل خونرسانی کم به بافت چربی، در بهبود زخم مشکل داشته باشد. علاوه بر این، برخی از بیماران چاق دچار سوء تغذیه پروتئین هستند که این امر بیشتر مانع بهبودی می شود. برعکس، وقتی بیمار لاغر می شود، کمبود اکسیژن و ذخیره های تغذیه ای ممکن است در بهبود زخم اختلال ایجاد کند.

بیماری های مزمن

بیماری عروق کرونر، بیماری عروق محیطی، سرطان و دیابت چند بیماری مزمن است که می تواند بهبود زخم را به تاخیر بیندازند.

سرکوب سیستم ایمنی و پرتودرمانی: سرکوب سیستم ایمنی بدن توسط بیماری، دارو یا سن می تواند بهبود زخم را به تأخیر بیندازد. پرتودرمانی می تواند بلافاصله پس از شروع درمان یا پایان درمان باعث ایجاد زخم یا صدمه به پوست شود.

مقادیر آزمایشگاهی

نشانگرهای غذایی تنها مقادیر آزمایشگاهی نیستند که باید هنگام ارزیابی بهبودی در نظر گرفته شوند. اندازه گیری سطح هموگلوبین به ارزیابی ظرفیت حمل اکسیژن خون کمک می کند. با این حال، ممکن است لازم باشد عملکردهای کبدی، کلیوی و تیروئید ارزیابی شود تا ظرفیت بهبودی بیمار مشخص شود.

وضعیت تغذیه در بهبود زخم

ارزیابی تغذیه ای در بیماران دارای زخم ضروری است زیرا ظاهر بیمار یا زخم شاخص قابل اعتمادی برای ارزیابی میزان و سطح تغذیه ای بیمار نیست. سطح آلبومین و پرآلبومین، تعداد کل لنفوسیت ها و میزان ترانسفرین نشانگر سوء تغذیه است و باید مرتباً ارزیابی و کنترل شود، زیرا پروتئین برای رشد سلول ضروری است.

نارسایی عروقی

زخم های مختلف مانند زخم های شریانی، دیابتی، فشاری و عروقی می توانند اندام تحتانی را تحت تأثیر قرار دهند. کاهش خون رسانی دلیل اصلی این زخم ها است. پزشک متخصص باید نوع زخم را شناسایی کند تا از این طریق درمان مناسب انجام شود.